www.goodangel.fora.pl

zjadam_glodne_dzieci

Niech ktoś mi wytłumaczy czym jest miłość, bo ja nie wiem. Razz

Kiedyś w młodości byłem np. zakochany (zakochanie a miłość to nie to samo) i przeżywałem wszystko tak jak trzeba: te wszystkie zazdrości, rozmarzenie, nerwica. Ale czym jest miłość? Bo to powinno być - wedle opisów różnych ludzi - być coś innego, coś wspaniałego. Ja najlepsze odczucie jakie mogę odczuwać do drugiej osoby, to pewien zdystansowany zachwyt i przyjazna uprzejmość, ale w tym nie ma przywiązania, obsesji, wstawienia tej osoby na pierwsze miejsce w hierarchii ważności. Czy jestem więc jakiś patologiczny? Może po prostu nie trafiłem nigdy na prawdziwą miłość?

Dla mnie miłością nie jest pożądanie czyjejś obecności czy też odczuwanie lepszego nastroju przy kimś. Spędziłem tych kilka lat w Warszawie żyjąc tam samotnie i od tej samotności szlag mnie trafiał. Wtedy odczuwałem potrzebę drugiej osoby na wszelkie możliwe sposoby, lecz było to bardziej jak głód fizyczny, a nie jak coś duchowego. Jeśli nawet tę potrzebę zaspokajałem, to było to tak jakbym zjadł kanapkę - tzn. nie przywiązuję się do kanapki, bo ją zjadam i jej nie ma. Zawsze patrzę na ludzi nieco z dystansu. Jeśli się zbliżam to albo z ciekawości albo w ramach dania tym ludziom znać, że ich szanuje lub podziwiam.

Jeśli miałbym w swoim życiu nazwać coś miłością, to nazwałbym tym mój stosunek do świata i ludzi w ogóle. Chcę się nimi cieszyć i ich radością. Chcę patrzec jak rosną w blask własnego bytu i chcę dla nich żyć. Jestem z nimi choć mógłbym nie być. Wybieram życie dla ludzi, choć to bywa nieznośne.